Kennismaking met Olympisch hink-sta-springatleet Christian Taylor

Leestijd: 10 minuten

Inspiratie. De Lifeplus-gemeenschap streeft er dagelijks naar om mensen wereldwijd te inspireren om goed te leven. Mensen halen inspiratie uit hun werk, gezin, mentoren, helden en zelfs hun persoonlijke en zakelijke uitdagingen.

In onze gemeenschap vinden we talloze inspirerende mensen en we breiden die gemeenschap graag uit met onze nieuwe sponsordeal met de Amerikaanse Olympische hink-stap-springatleet Christian Taylor.

Christian heeft dezelfde missie als Lifeplus en daarom past hij zo goed bij ons merk: anderen helpen om het beste uit zichzelf te halen en goed te leven. Zijn besluitvaardigheid, focus en passie om wat voor de maatschappij terug te doen, sluit perfect aan bij de kenmerken van onze klanten. Je ziet ze terug in zijn weg naar succes, net zoals onze gemeenschap.

Meer dan alleen hink-stap-springen: het palmares van Christian

• Tweevoudig Olympisch kampioen
• 4x wereldkampioen
• 7x winnaar van de Diamond League
• Internationaal atleet op de 400 m
• Oprichter van de Athletics Association in de VS

We volgen en ondersteunen Christian tijdens zijn voorbereiding voor de de Olympische Spelen van 2024 in Parijs. Maak hieronder in zijn interview kennis met Christian en lees meer over het traject dat hij tot nu toe heeft afgelegd.

Maak kennis met Christian Taylor…

Wat is de grootste uitdaging die jij als atleet hebt overwonnen?

Mijn grootste uitdaging tot nu is volgens mij toen ik afgelopen zomer mijn achillespees scheurde en mijn derde Olympische wedstrijd moest missen. Of misschien een paar jaar geleden, toen ik door andere blessures van afzetbeen moest wisselen en weer opnieuw moest leren springen. Deze gebeurtenissen waren enorme tegenslagen voor me, maar dat ik van afzetbeen moest wisselen, heeft achteraf enorm goed uitgepakt. Ik kon verder springen dan ooit en nu hoop ik dat ik hetzelfde kan bereiken!

Hoe hebben die uitdagingen je tot op de dag van vandaag gevormd?

Het heeft denk ik mijn kijk op het leven veranderd, of de verwachtingen die ik had om je eigen lot te bepalen. En dat ik misschien iets optimistischer kan terugkijken op mijn tegenslagen. Dat klinkt misschien raar, maar ik heb nu inmiddels de verwachting dat je, zelfs als er iets mis gaat, de kans hebt om tot grotere prestaties te komen. Voordat ik zwaar geblesseerd raakte, zei mijn arts tegen mij: “Kijk, je kunt alles nu opgeven, óf je kunt opnieuw leren springen.” Ik was 23, had al tien jaar aan topsport gedaan… Ik dacht: ik ben op zich best tevreden met mijn carrière, maar misschien zit er nog wel iets meer voor me in het vat. Ik ben echt zó blij dat ik mezelf heb gepusht, want uiteindelijk leverde ik betere prestaties dan ooit. Dat liet me gewoon zien dat je met een beetje lef en doorzettingsvermogen veel verder kunt komen dan je ooit had durven denken. Daarom probeer ik mezelf altijd te pushen. Je moet jezelf gewoon geen grenzen opleggen, want de mogelijkheden zijn bijna eindeloos.

Wat vonden je familie en vrienden van je mentaliteit na je blessure?

Soms denken ze dat ik knettergek ben, maar ze steunen me altijd door dik en dun. Na mijn blessure hadden ze er zo hun twijfels bij dat ik helemaal opnieuw wilde beginnen, omdat ik de top immers al had bereikt en al Olympisch kampioen was. Maar toen ik me er eenmaal volledig op stortte, stonden ze volledig achter me. Toen ben ik ook naar Loughborough verhuisd, waar ik in contact kwam met James Ellington. En als je zijn verhaal kent, dan weet je dat hij die houding heeft van ‘wij stoppen niet!’. Hij stond oog in oog met de dood en wilde nog steeds niks liever dan terugkomen. Dat ik iemand heb zoals hij waar ik op kan terugvallen, en met het vangnet van mijn familie en vrienden, maakt het voor mij makkelijker om te blijven vechten, zelfs als je de finishlijn nog niet goed kunt zien.

Wie is je held?

Misschien een beetje zoetsappig, maar dat is mijn vader. We praten bijna elke dag met elkaar, waar ik ook ben in de wereld, met dank aan de technologie. Mijn vader is iemand die een heel puur voorbeeld voor me is geweest. Hij heeft me echt laten zien wat een liefhebbende vader en echtgenoot is. Hij was zelf een tennisser, dus ik heb hem ook veel op het sportveld gezien. Hij heeft zich door van alles laten inspireren, maar voor mij is zijn voorbeeld als vader dat ik het meest waardeer en wat ik zelf ook nastreef.

Heb je een speciaal levensmotto?

Dat hangt een beetje van het seizoen af. Ik weet dat veel mensen iets hebben waar ze zich hun hele leven aan vasthouden, maar voor mij is het leven veel veranderd en met corona en zo hebben we echt kunnen zien hoeveel onverwachte dingen op ons pad kunnen komen. Op dit moment, in dit seizoen, is het voor mij een uitspraak van Michael Jordan: “Je gaat nooit de doelpunten scoren die je niet hebt genomen.” Als je bang bent en nooit iets nieuws wilt proberen, dan weet je ook niet waar je allemaal toe in staat bent. Dus het gaat om dat zelfvertrouwen weer opbouwen en gewoon dat schot nemen. Wat kan er nou helemaal gebeuren? Ik weet dat dat gek klinkt omdat zo veel mensen alleen maar voor successen gaan, maar op dit punt ben ik niet bang om fouten te maken.

Op welke behaalde resultaat ben je het meest trots?

Ik ben er het trotst op dat ik ben afgestudeerd. Tussen mijn derde en vierde jaar heb ik een tien jaar niet gestudeerd om mijn Olympische dromen na te jagen, maar ik wist altijd zeker dat ik sowieso wilde afstuderen. Dat is iets wat ik echt voor mezelf wilde doen. Dus dit jaar werd ik opgenomen in de Hall of Fame van mijn universiteit (de University of Florida, red.) en toen was alles wat mij betreft rond. Het voelde als erkenning van mijn universiteit van mijn atletische prestaties. Bovendien vond ik het tof om daar te studeren, dus het betekent veel voor me.

Heb je dit jaar specifieke doelen?

Het ultieme doel is natuurlijk de voorbereiding op Parijs 2024. Maar we hebben deze zomer ook de Wereldkampioenschappen in Oregon. Als Amerikaan ben ik er trots op dat het kampioenschap op eigen bodem plaatsvindt, dus daar richt ik me wel op. Bovendien ben ik heersend wereldkampioen, dus ik moet mijn titel natuurlijk wel verdedigen. Maar het ultieme doel is toch wel Parijs. Elk jaar is weer een stapje dichterbij dat doel.

Hoe ziet je trainingsschema er op dit moment uit?

Ik train elke dag, behalve op donderdag en zondag. Op dit moment is het een beetje sporadisch vanwege de geplande wedstrijden, maar als ik niet aan een wedstrijd meedoe of onderweg ben, dan ben ik aan het trainen. In de komende tien dagen heb ik bijvoorbeeld drie wedstrijden in drie verschillende landen, dus het is soms nogal chaotisch. Dus ik geniet extra van die momenten dat ik in mijn eigen bed kan liggen en zelf kan koken. Dat vind ik leuker dan in een hotel zitten.

Wat doe je in je vrije tijd, als je niet aan het trainen ben?

Ik ben onlangs getrouwd, dus nu proberen mijn vrouw en ik toch af en toe uitjes te plannen. We hebben bijvoorbeeld date-afspraakjes. Wenen is een prachtige stad, dus we proberen gewoon als een toerist onze eigen achtertuin te verkennen. Of we dromen over de toekomst, zoals ooit een eigen huis bouwen.

Wat doe je om je steentje aan de maatschappij bij te dragen?

Sinds acht jaar ben ik mentor van het Classroom Champions-programma. Door corona is dit nu vooral virtueel, maar daarvoor ging ik elk jaar naar klassen in verschillende scholen.

Ik werk ook voor een organisatie die zich inzet voor het beëindigen van mensenhandel. Mijn vrouw en ik steunen dit al zes of zeven jaar, omdat we dat heel erg belangrijk vinden. En ik doe af en toe mee aan wandeltochten en evenementen om fondsen te werven.

Hoe ben je zo’n goede atleet geworden?

Ik heb altijd mijn nalatenschap voor ogen gehouden. Hoe wil ik dat mensen me herinneren? Daar heeft mijn clubcoach echt vanaf het begin op gehamerd, toen ik 15 of 16 was. Hij zei dat je sport omdat het leuk is, maar je moet ook nadenken over hoe mensen je gaan herinneren als je bent gestopt. Speelde ik altijd sportief? Heb ik altijd mijn uiterste best gedaan? Dit zijn de dingen waar ik me volledig op richt en die me altijd motiveren. Ik wil weten dat ik mensen heb geïnspireerd om ook aan atletiek te gaan doen, en misschien zelfs wel specifiek hink-stap-sprong. Het gaat ook om winnen, verlies en gelijkspelen. Wat het resultaat ook is: geniet van elk moment dat je traint en wedstrijden speelt. Koester het talent dat je hebt en doe dat met klasse en een glimlach, toch? Verliezen maar nog wel steeds plezier in het spel hebben, dat is uniek en bijzonder. Dat wil ik aan de mensen laten zien. En het fijne van social media is dat iedereen contact met je kan krijgen. Ik heb berichten gehad zoals: “Ik weet dat het misschien niet helemaal ging zoals je wilde, maar ik wil je bedanken dat je met mijn kinderen hebt gesproken en dat je een goede houding had.” Dat is waar ik het voor doe. Dat verschil te kunnen maken.

Wat voor advies zou je willen geven aan mensen die met sporten beginnen?

Zelfvertrouwen is essentieel. Geloof in jezelf. Dat gaat weer over dat schot nemen: geloof dat je het kunt, zelfs als je het nog nooit hebt gedaan. Als je het niet probeert, zul je het nooit weten.

Ik doe ook graag aan meditatie en visualisatie. Soms moet je iets voor je zien voordat je het daadwerkelijk gaat doen. Dat geeft me zoveel kracht, vooral op momenten dat ik geblesseerd was of iets niet ging zoals ik wilde. Ik moet weer even focussen en mezelf die bewegingen zien maken, in die omgeving, enzovoort. Als ik een kampioenschap heb, ben ik niet zenuwachtig omdat ik mezelf al duizend keer op dat kampioenschap heb zien staan. Het is voor mij alsof ik door mijn eigen beelden loop.

Kortom: zie jezelf iets doen voordat je het gaat doen en geloof dat je het kunt.

Wat zijn volgens jou je sterke punten, waardoor je zo’n goede atleet bent?

Wat je waarschijnlijk wel kunt opmaken uit mijn verhaal: geloven in jezelf. Ik zou ook zeggen: mijn optimisme. Dat ik dat perspectief heb zodat ik me in geval van twijfel echt op een positief resultaat kan focussen. Geloof het of niet, maar dat is lang niet gebruikelijk. Ik kwam er steeds meer achter, hoe meer ik op verschillende plekken kwam, hoe meer trainingspartners ik had, dat het heel makkelijk is om je op de negatieve dingen te focussen en te geloven dat iets niet gaat lukken. Het is een ware uitdaging om positief te blijven.

Een ander sterk punt van me is dat ik echt een spons ben en dat ik alles wil leren. Op dit punt in mijn carrière wil ik als open en trainbaar worden gezien. Ik leer van elke situatie en dat heeft volgens mij echt bijgedragen aan het feit dat ik me steeds beter kan aanpassen aan elke omgeving en situatie. Mijn instelling is altijd: wat kan ik bijdragen? Hoe kan ik hiervan profiteren? Je moet gewoon openminded zijn.

Ik wil niet te veel bij negatieve dingen stilstaan, maar heb je zwakke punten die je probeert te verbeteren?

Een goede balans is belangrijk. Hoe zeer we ons ook niet op negatieve dingen willen focussen, is het wel belangrijk om realistisch te zijn en dingen in perspectief te zien.

Wat mijn zwakke punten betreft: ik kan soms te veel tijd besteden aan mijn visualisaties. Ik raak dan de huidige tijd van mensen om me heen een beetje kwijt. Ik denk altijd vooruit aan de volgende stap en soms vergeet ik dan van het moment te genieten.

Het is zowel een vloek als een zegen. Het is de reden waarom ik altijd heb bereikt wat ik wilde bereiken, maar het nadeel is dat ik ook vele momenten heb gemist, waar ik eigenlijk rust had moeten nemen en van het resultaat had moeten genieten.

Hoe ben je in eerste instantie eigenlijk met sporten in aanraking gekomen?

Sport is altijd heel belangrijk geweest in mijn leven. Mijn vader was superactief, of dat nou met voetbal of tennis was. Hij was mijn rolmodel, dus ik wilde óók sporten, om in zijn voetsporen te treden. Mijn ouders hebben me vanaf het prille begin altijd enorm gesteund. Ik heb van alles geprobeerd. Golf, tennis, zwemmen, baseball, basketbal. En door schande en wijsheid ontdekte ik waar ik goed in was en waar ik niet goed in was. Uiteindelijk kwam ik uit bij hardlopen of atletiek. Ik prijs mezelf echt gelukkig dat ik in mijn jeugd ouders had die me stimuleerden om verschillende dingen te proberen.

Heb je ooit andere sporten overwogen?

Mijn hart lag bij voetbal. Ik zag mezelf al helemaal in de Wereldbeker, als speler van het beste team dat de hele wereld overreisde. Ik hou van reizen en ik wilde via voetbal de hele wereld zien. Maar helaas was mijn passie groter dan mijn talent. Ik deed eerst aan atletiek om fit te blijven voor het voetbal, maar mijn vader moest me eerlijk vertellen dat ik beter een andere droom kon najagen. En toen ben ik helemaal voor atletiek gegaan.

Wat is volgens jou de grootste uitdaging waar sporters momenteel mee te maken hebben?

Het goede van de tijd waarin we nu leven, is dat geestelijke gezondheid een steeds belangrijk onderwerp wordt. Het klinkt misschien heel vaag, maar de werkelijkheid is dat als je tien jaar geleden als jonge man een probleem had en je ergens mee zat, dat het dan niet serieus werd genomen. Omgaan met bepaalde situaties wordt eindelijk aangemoedigd en dat is wat mij betreft extreem belangrijk. Vanuit mijn standpunt zijn de uitdagingen die je níet ziet de grootste uitdagingen voor sporters. Niet de zichtbare blessures, maar juist de problemen waar mensen achter gesloten deuren mee worstelen. Niemand zou daar ooit alleen voor moeten staan en het is cruciaal dat mensen dat bericht horen.

Heb jij ooit advies van iemand gekregen wat je je hele carrière is bijgebleven?

Ja, dat kwam van een van mijn maten in het universiteitsteam. Ik ben er tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Hij zei dat ik ervan moest genieten. Dat klinkt heel simpel, maar je bent zó afgeleid door allerlei prikkels, bijvoorbeeld de wil om steeds beter te worden en de wereld van social media. Dat heeft allemaal geen enkele waarde als je geen lol hebt in wat je doet. Soms moet ik mezelf herinneren aan de reden waarom ik dit allemaal doe.

Hoe hou je een teamspirit in atletiek?

Als ik zelf train, zijn het alleen ik en mijn vrouw. Als ik deel uitmaak van een nationaal team, dan ben je trots als je zo veel mogelijk medailles mee terug neemt en wanneer je jouw land of universiteit zo goed mogelijk vertegenwoordigt. Ik ben enorm trots op de mensen, de organisaties en de universiteiten die ik vertegenwoordig, en dat is de ultieme stimulans.

Hoe ziet je dieet eruit? Verandert daar vlak voor een wedstrijd nog iets in?

Ik hou over het algemeen van koken, dus als ik de kans krijg om nieuwe gerechten te ontdekken, dan geniet ik daar met volle teugen van. Het hele jaar door eet ik eigenlijk best gezond. Wanneer er een wedstrijd zit aan te komen, besteed ik wel iets meer aandacht aan de manier waarop bepaalde voeding je lichaam beïnvloedt, en dan met name op het gebied van herstel. Maar een goede balans is ook belangrijk. Ik ben absoluut niet perfect en ik neem ook af en toe best een snack.

Je bent viervoudig wereldkampioen. Is het voor deze grote wedstrijden nog steeds wel spannend voor je?

Bij elke wedstrijd word ik geïntroduceerd als Olympisch kampioen en als wereldkampioen. Een paar seconden lang geeft me dat een heel fijn gevoel. Maar bij elke wedstrijd vergeet ik ook vooral niet dat die dag de dag van iemand zal zijn. Een titel is iets dat je moet verdienen, of je nu de verdedigend kampioen bent of niet. Je krijgt het niet zomaar aangereikt. Ik ben zeker dankbaar voor alle lof, maar als ik op het veld sta dan ben ik me bewust dat ik mijn best moet doen, want ik weet dat ik net zo hard wordt uitgedaagd als andere mensen die ook op de titel azen.

Volg zijn traject naar de Olympische Spelen van 2024 in Parijs!

Houd onze social media-kanalen goed in de gaten voor video’s, onze aanwezigheid bij evenementen en inspirerende en informatieve blogs, en ontdek wat deze nieuwe partnerschap met Lifeplus teweeg brengt!